Αν και όχι επισήμως ακόμη, η χώρα διανύει προεκλογική περίοδο και μάλιστα μακράς διαρκείας σε μια εξαιρετικά αρνητική διεθνή συγκυρία, λόγω των προβλημάτων που δημιούργησε η πανδημία του κορονοϊού, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση και οι μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις που επέφεραν και σημαντικές αυξήσεις των επιτοκίων χορηγήσεων, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει με αρκετή επιτυχία πολλά από τα ζητήματα που ανέκυψαν τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω εξωγενών παραγόντων.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η χώρα να επιτυγχάνει καλές αποδόσεις στην ανάπτυξη που σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προβλέπεται στο 5,5% για το 2022, στο 1,2% το 2023 και 2,2% το 2024, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά στην ευρωζώνη για την ανάπτυξη είναι 3,5% το 2022, 0,9% το 2023 και 1,5% το 2024, έναντι ανάπτυξης στην ΕΕ της τάξεως του 3,5% το 2022, 0,8% το 2023 και 1,6% το 2024.
Το αν η θετική αυτή πορεία της ελληνικής οικονομίας, θα συνεχιστεί και στο μέλλον, εξαρτάται και από τις επικείμενες εκλογές και τις αποφάσεις των πολιτικών κομμάτων, για το τρόπο που θα διαχειριστούν μετά τις κάλπες την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η χώρα δεν πρέπει να μπει σε περίοδο ακυβερνησίας, καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ανακόψει την αναπτυξιακή πορεία και θα καταστρέψει τις προσπάθειες που ήδη έχουν καταβληθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια για την οικονομική ανάκαμψη και την επιστροφή στην κανονικότητα.
Οι μακροχρόνιες προεκλογικές περίοδοι ή και οι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις θα πρέπει να αποφευχθούν, γιατί είναι βέβαιο ότι μόνο προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν στην οικονομία και στην αγορά.
Κατά συνέπεια το προτιμητέο είναι τα πολιτικά κόμματα να επιδείξουν σύνεση και διάθεση συνεργασίας ώστε αν είναι εφικτό ακόμη και μετά την κάλπη της απλής αναλογικής να συγκροτηθεί κυβέρνηση επί τη βάσει προγραμματικών συγκλίσεων από τα κόμματα που θα την απαρτίζουν.
Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού, θα πρέπει να σεβαστούν τη θέληση των ψηφοφόρων και να μην παρερμηνεύουν τα μηνύματα της κάλπης.
‘Αλλωστε στη χώρα μας συνηθίζουμε να μιλούμε για την ανάγκη «εξευρωπαϊσμού» μας. Στην Ευρώπη λοιπόν η πολιτική κουλτούρα επιτάσσει τη συνεννόηση και τη συνεργασία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για τον σχηματισμό κυβερνήσεων.
Και η ιστορική αλήθεια είναι ότι και στην Ελλάδα υπήρξαν και στο παρελθόν κυβερνήσεις συνεργασίας και μάλιστα σε δύσκολες εποχές, γεγονός που αποδεικνύει ότι αν υπάρχει πολιτική βούληση η χώρα μπορεί να αποφύγει τους σκοπέλους των συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων, της μακράς προεκλογικής περιόδου και της ακυβερνησίας.
Βέβαια τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να διευρύνουν και τους ορίζοντες τους σε ότι αφορά τις επιλογές τους για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων τους. Χρειάζονται υποψήφιοι από την αγορά. Επιτυχημένοι, αποτελεσματικοί και αποφασιστικοί που έχουν δώσεις τις «εξετάσεις» τους στην ίδια την κοινωνία και τον στίβο της αγοράς και όχι μόνο στις στενά εννοούμενες κομματικές διαδικασίες. Υποψήφιοι που θα έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την προσφορά τους στην κοινωνία, με αποδεδειγμένες ικανότητες πρόληψης προβλημάτων και εξεύρεσης λύσεων σε ζητήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Οι τραγωδίες είναι απόρροια ευθυνών, διαδικασιών και κακών νοοτροπιών.
Από την πλευρά τους οι πολίτες θα πρέπει να συμμετάσχουν μαζικά στην εκλογική διαδικασία, αλλάζοντας τις κακές νοοτροπίες του παρελθόντος, καθώς έχουν κάθε δυνατότητα να προβούν σε σύγκριση προγραμμάτων και πεπραγμένων και να κάνουν την επιλογή τους προς ένα κομματικό σχηματισμό.
Η αποχή από τις εκλογές τους μόνους που δεν ευνοεί είναι τους ίδιους τους πολίτες, που απέχοντας από την άσκηση του δημοκρατικού τους δικαιώματος, δίνουν την ευκαιρία στους άλλους να επιλέγουν κυβερνήσεις γι’ αυτούς.
Γιατί μετά την καταμέτρηση των ψήφων, είτε η αποχή από τις κάλπες είναι μικρή είτε μεγάλη, το μόνο βέβαιο είναι ότι ως εκπρόσωποι του λαού στη Βουλή θα έχουν εκλεγεί 300 βουλευτές.
Η αποχή από την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, σε συνδυασμό με τη συνειδητή «επιδοτούμενη» αδράνεια σκέψης διαμορφώνει ανεύθυνη στάση σε μέρος της κοινωνίας και ταυτόχρονα διευκολύνει την επίτευξη μύχιων επιδιώξεων.
Σε κάθε περίπτωση, πάγια θέση του επιχειρηματικού κόσμου είναι ότι η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, που αποτελεί άλλωστε αναγκαία προϋπόθεση τόσο για την ομαλή λειτουργία της αγοράς όσο και για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Ο επιχειρηματικός κόσμος στην πλειοψηφία του έχει αποδείξει διαχρονικά ότι ξέρει να αγωνίζεται στο πλευρό της Πολιτείας για την δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Και αυτό θα εξακολουθήσει να πράττει, συμβάλλοντας καθοριστικά σε κάθε προσπάθεια για την βελτίωση της επιχειρηματικής δράσης και της διάχυσης των ωφελειών της ανάπτυξης στην κοινωνία. Γιατί ισχυρή αγορά σημαίνει και ισχυρή κοινωνία.
